(Gąsienica ćmy bukszpanowej. Fot. Grzegorz Fiedorowicz) |
Ćma bukszpanowa (Cydalima perspectalis) zwana także przezierka bukszpanową jest gatunkiem obcym oraz inwazyjnym. Do Europy została zawleczona z Azji Wschodniej w 2006 roku (Niemcy), w Polsce po raz pierwszy została stwierdzona w roku 2012 w województwie dolnośląskim. Gąsienice żerują na różnych gatunkach bukszpanu (Buxus spp.). Krzew ten też jest u nas gatunkiem obcym. Gąsienice ćmy bukszpanowej zjadają liście i młode pędy. Przy liczniejszym pojawie może mocno uszkadzać roślinę, powodując nawet jej zamieranie. W ciągu jednego sezonu mogą się pojawić 2-3 pokolenia tego motyla (w Azji występują 4-5 pokoleń w roku). Nowy teren, gdzie jest już obfita baza pokarmowa, brak naturalnych drapieżników i chorób oraz do trzech pokoleń w roku może sprawić szybki wzrost liczebności i poszerzanie zasięgu występowania. Ogrodnicy się martwa. Ekolog nie bardzo. Będziemy mogli obserwować przez kilka, może kilkanaście lat wzrost liczebności (gradacja), ale potem najpewniej nastąpi spadek i ustabilizowanie liczebności. Podobnie było ze szrotówkiem kasztanowcowiaczkiem. Pojawią się zarówno patogeny jak i drapieżcy. Najpewniej ocieplenie klimatu sprzyja ekspansji ćmy bukszpanowej.
Ogrodnicy zalecają ręczne zbieranie i niszczenie gąsienic, poprzez pułapki feromonowe lub środki chemiczne.
(Gąsienica ćmy bukszpanowej. Fot. Grzegorz Fiedorowicz) |
(Gąsienica ćmy bukszpanowej. Fot. Grzegorz Fiedorowicz) |
Główną rośliną żywicielską gąsienic ćmy są bukszpany (Buxus spp.). W Polsce, w większości ogrodów dominuje bukszpan wiecznie zielony zwany bukszpanem pospolitym (Buxus sempervirens). Zauważono jednakże, że gąsienice żerują także na innych gatunkach roślin (co jest typowe dla gatunków poszerzających zasięg występowania): na trzmielinie oskrzydlonej (Euonymus alata), trzmielinie japońskie (E. japonicus), ostrokrzewach (Ilex purpurea), muraji wiechowatej (Murraya paniculata), irdze (Cotoneaster spp.) oraz laurowiśni (Prunus laurocerasus).
Źródła:
- Paweł K. Bereś (Instytut Ochrony Roślin - PIB, DIONP), Beata Bereś (DIONP, CUNIOR), Monika Kucharska-Świerszcz (UR Rzeszów) https://www.dionp.pl/kiedy-zwalczac-cme-bukszpanowa
- Paweł K. Bereś, Beata Bereś (DIONP), Monika Kucharska-Świerszcz (UR Rzeszów) https://www.dionp.pl/cma-bukszpanowa-grozny-szkodnik-bukszpanow
Panie Profesorze, nic nie wykrakałam! To naturalna kolej rzeczy przy gatunkach inwazyjnych, wiadomo było że do nas przyjdzie, czy nam się to podoba, czy nie. Tylko teraz muszę "oswoić się z wrogiem". Muszę na nią spojrzeć z punktu widzenia badacza, nie ogrodniczki. Żegnajcie moje piękne bukszpaniki... :(
OdpowiedzUsuńZ tym "krakaniem" to oczywiście żartowałem. Trafność prognozy (owo "krakanie") świadczy o dobrej znajomości problem i procesów dyspersji. Potwierdzenie prognozy przyszło bardzo szybko :). A skoro bukszpanów nie uda się uratować, to niech będzie choć satysfakcja badacza. Ja oczywiście bym nie rezygnował z bukszpanów - ręcznie, jak ptaszek, wypatrywać i likwidować. Albo pozyskiwać materiał na zajęcia :).sp. takie współczesne i entomologiczne wcielenie Kopciuszka.
UsuńTrochę będzie ciężko, bo mam ich ze 300 w ogrodzie, ale jakoś dam radę. A materiału na zajęcia na pewno nie zabraknie :)
Usuń