Zamiast się przeciwstawiać można wykorzysta siłę przeciwnika, jak jak w judo. Zamiast zwalczać wykorzystywanie przez uczniów i studentów narzędzi sztucznej inteligencji lepiej zaprząc ją do procesu ucznia się i rozwijania kreatywności. W dobie dynamicznego rozwoju sztucznej inteligencji, tradycyjne metody nauczania stają w obliczu konieczności adaptacji. Studenci, mając dostęp do zaawansowanych narzędzi AI, często wykorzystują je w sposób powierzchowny, czasem traktując jako sposób na "ściąganie" a więc coś nielegalnego, tajnego, o czym nie powinno się mówić ani ujawniać. Skłania to pedagogów do poszukiwania innych form dydaktyki. Możemy je nazwać innowacyjnymi albo po prostu dostosowywaniem się do obecnego stanu środowiska społeczno-kulturowego. W tym kontekście, karta postaci, znana z gier fabularnych i literatury, staje się potencjalnie dobrym narzędziem w kształtowaniu kreatywnego myślenia i pogłębionej nauki. Postanowiłem to sprawdzić na swoich zajęciach z ochrony środowiska, prowadzonych dla studentów biotechnologii.
Inspiracją do wykorzystania karty postaci w edukacji akademickiej były warsztaty ze storytellingu, które odbyły się podczas bydgoskiego Kompasu Edukacji. Uczestnicząc w nich, uświadomiłem sobie potencjał opowieści jako narzędzia dydaktycznego, które wykracza poza tradycyjne ramy edukacji. Zobacz efekty i wstępne pomysły: Pożeracz arcydzięgla litwora czyli krótka charakterystyka postaci.
W ramach zajęć z ochrony środowiska, studenci otrzymali zadanie stworzenia kart postaci dowolnego produktu ze sklepu. Tak powstałe małe karty postaci miały posłużyć jako punkt wyjścia do dalszej pracy już z wykorzystaniem narzędzi AI. Poprzez kreatywne uzupełnianie kart, studenci rozwijali swoją wyobraźnię i umiejętność tworzenia złożonych postaci. Następnie, wykorzystując narzędzia AI, studenci tworzyli opowieści, które publikowane są na blogu wydziałowym. Dlaczego w miejscu publicznym? By konfrontowali sie w rzeczywistym środowisku w jakim przyjdzie im działać po studiach a nie tylko z subiektywną oceną prowadzącego zajęcia.
Ten proces edukacyjny ma kilka kluczowych zalet. Po pierwsze, angażuje studentów w aktywną naukę, która wykracza poza bierne przyswajanie wiedzy. Po drugie, rozwija umiejętności kreatywnego myślenia i storytellingu, które są cenne w wielu dziedzinach życia. Po trzecie, publikacja prac na blogu wydziałowym daje studentom możliwość konfrontacji ze światem i otrzymania konstruktywnej krytyki.
Rola nauczyciela w tym procesie polega na stworzeniu przestrzeni, w której studenci czują się bezpiecznie i mogą eksperymentować. Nie chodzi o ocenianie stylu czy merytoryki, lecz o zachęcanie do twórczego myślenia i refleksji nad procesem tworzenia. Ważne jest, aby studenci opowiadali o swojej metodologii pracy, ucząc się od siebie nawzajem. A przy okazji przetwarzają i powtarzając w praktycznym zastosowaniu treści z wykładów i ćwiczeń, dotyczących ochrony środowiska.
Przykłady prac studentów:
Wykorzystanie karty postaci w edukacji otwiera nowe możliwości dla kreatywnego nauczania. Pozwala na integrację technologii AI z humanistycznym podejściem do edukacji, tworząc inspirujące środowisko do nauki i rozwoju. Pozwala także na poszukiwanie nowych form pracy, mniej podatnych na bierne wykorzystywanie AI w "odrabianiu lekcji> Mniejszy jest już sens zadawania esejów, prezentacji czy nawet sprawozdań. Bo jeśli uczeń/student nie jest zmotywowany do samodzielnej pracy, to wykorzysta pomocne narzędzia. Pomocnego asystenta AI, który odrobi za niego szybciej i łatwiej.
Jak są możliwości wykorzystania tego sposobu w szkole? Może to być integracja różnymi przedmiotów lub w przypadku studiów rozwijanie kompetencji komunikacji na przedmiotach ścisłych, twardych (kierunkowych). Bo przecież w programie studiów dla biotechnologów nie ma zajęć z umiejętności wypowiedzi. A przecież nawet inżynierowi te umiejętności są potrzebne,. Ni wystarczy strwożyć dobry produkt, trzeba go jeszcze opowiedzieć tak, by znaleźli się inwestorzy lub grantodawcy. W szkolne karta postaci może być wykorzystywana nie tylko w naukach humanistycznych, ale także w przedmiotach ścisłych. Na przykład, w biologii można tworzyć karty postaci dla organizmów żywych, a w fizyce dla cząstek elementarnych. Uczyć pisać i wypowiadać się powinniśmy uczyć nie tylko na języku polskim.
Rozwijanie umiejętności interdyscyplinarnych potrzebne jest na każdym etapie kształcenia, na uniwersytetach także. Tworzenie opowieści na podstawie kart postaci rozwija umiejętności interdyscyplinarne, takie jak kreatywne myślenie, umiejętność rozwiązywania problemów i komunikacja. Jest to także wspieranie nauki przez doświadczanie. Karta postaci może być wykorzystywana do tworzenia symulacji i gier edukacyjnych, które pozwalają uczniom na naukę poprzez doświadczenie.
I w końcu może ty być jednym z elementów urozmaicania procesu edukacyjnego. By studenci w myśli nie myśleli na początku zajęć "O, znowu będzie trzeba robić prezentację"). Wprowadzenie elementu kreatywnego pisania urozmaica proces edukacyjny, sprawiając, że nauka staje się bardziej angażująca i interesująca. Jest to także rozwijanie kompetencji przyszłości. W dobie dynamicznych zmian na rynku pracy, umiejętność kreatywnego myślenia i adaptacji do nowych sytuacji jest kluczowa. Karta postaci może być wykorzystywana do rozwijania tych kompetencji.
Spróbowałem z kartą postaci na zajęciach dla studentów biotechnologii. Myślę jednak, że to wszechstronne narzędzie, które można wykorzystać w edukacji na wiele różnych sposobów. Jej zastosowanie pozwala na rozwijanie kreatywnego myślenia, umiejętności interdyscyplinarnych i kompetencji przyszłości. Co dalej ze stworzonymi opowieściami o ochroni środowiska z perspektywy gospodarstwa domowego? Może uda się wspólnie z e studentami zrobić z tego jakiś qrkodowy flash mob? Bo nie tylko karta postaci jest półproduktem do stworzenia opowieści. Te opowieści mogą być punktem wyjścia do synergicznych działań projektowych. Spróbujemy i zobaczymy co z tego wyjdzie.
Sam na sobie najpierw sprawdziłem czy to działa. Pożeracz arcydzięgla litwora czyli krótka charakterystyka postaci to refleksja nad rolą opowieści w edukacji i rozwoju. Zwraca uwagę na to, jak kreatywne pisanie może stać się efektywnym narzędziem w nauczaniu, wykraczającym poza tradycyjne ramy przedmiotów humanistycznych. Zobaczyłem się w tym procesie tworzenia przez własne próby, doświadczyłem, wyciągnąłem refleksji i w zmodyfikowanej formie próbuję wcielać w dydaktyczne życie codzienne. Przybędzie kolejnych doświadczeń. Jak to w cyklu Kolba bywa.
Spróbowałem z kartą postaci na zajęciach dla studentów biotechnologii. Myślę jednak, że to wszechstronne narzędzie, które można wykorzystać w edukacji na wiele różnych sposobów. Jej zastosowanie pozwala na rozwijanie kreatywnego myślenia, umiejętności interdyscyplinarnych i kompetencji przyszłości. Co dalej ze stworzonymi opowieściami o ochroni środowiska z perspektywy gospodarstwa domowego? Może uda się wspólnie z e studentami zrobić z tego jakiś qrkodowy flash mob? Bo nie tylko karta postaci jest półproduktem do stworzenia opowieści. Te opowieści mogą być punktem wyjścia do synergicznych działań projektowych. Spróbujemy i zobaczymy co z tego wyjdzie.
Sam na sobie najpierw sprawdziłem czy to działa. Pożeracz arcydzięgla litwora czyli krótka charakterystyka postaci to refleksja nad rolą opowieści w edukacji i rozwoju. Zwraca uwagę na to, jak kreatywne pisanie może stać się efektywnym narzędziem w nauczaniu, wykraczającym poza tradycyjne ramy przedmiotów humanistycznych. Zobaczyłem się w tym procesie tworzenia przez własne próby, doświadczyłem, wyciągnąłem refleksji i w zmodyfikowanej formie próbuję wcielać w dydaktyczne życie codzienne. Przybędzie kolejnych doświadczeń. Jak to w cyklu Kolba bywa.
Kluczowe punkty, które można wyciągnąć z wyżej podliknowanego tekstu są następujące (warto je powtórzyć i pokazać w innej formie słownej.. Podkreślam w nim, że ludzka cywilizacja jest zbudowana na opowieściach, a nauka poprzez opowiadanie historii jest naturalnym i skutecznym sposobem przyswajania wiedzy. Kreatywne pisanie zachęca do aktywnego przetwarzania informacji, a nie tylko biernego ich przyswajania. Może być to narzędzie dydaktyczne, wykorzystane także w dziennikach refleksji. Już od dawna stosuję refleksyjne dzienniki rozwoju w dydaktyce akademickiej i widzę wartość karty postaci w kreatywnym pisaniu. Warsztaty "Kreatywne pisanie sposobem na uczenie się" potwierdziły moje wcześniejsze przemyślenia i dostarczyły nowych pomysłów. I jak planowałem tak zrobiłem: nawet włączyłem ćwiczenia oparte na kreatywnym pisaniu do podręcznika dla nauczycieli biologii. Myślę o podręcznikach i ćwiczeniach do biologii, wydawane przez WSiP, a jestem w zespole autorskim. Jakie mogą być korzyści z kreatywnego pisania? Sądzę, że motywuje do samodzielnego uzupełniania wiedzy, zarówno uczniów jak i studentów. Utrwala treści poprzez ich przetwarzanie. Rozwija umiejętności językowe, logiczne myślenie i umiejętność podejmowania decyzji. Uczy przyczynowo-skutkowego myślenia, kluczowego w naukach przyrodniczych. Daje poczucie sprawstwa i uczy radzenia sobie z problemami. Uważam, że szkoła powinna uczyć umiejętności i kompetencji, a nie tylko faktów. Nauczyciel powinien stworzyć bezpieczną przestrzeń, w której uczniowie nie boją się popełniać błędów. Formy Kreatywnego Pisania są bardzo różne, mogą to być rysnotki, notatki wizualne, karty postaci, opowieści do cykli życiowych, życiorysy fikcyjnych postaci, opisy person w design thinking. Do zastosowania na vlogach, komiksy, podcasty. Tamten tekst kończy się wnioskiem, że pisanie wymaga czytania, oglądania, szukania i obserwowania.
Po kolejnych doświadczeniach, tym razem ze studentami podtrzymuję swój wcześniejszy argument za włączeniem kreatywnego pisania do procesu edukacji. Opowiadanie historii to nie tylko sposób na rozwijanie wyobraźni, ale także skuteczne narzędzie do nauki i rozwijania kluczowych kompetencji.
AI wymusza w dydaktyce akademickiej szukanie nowych form aktywności dla studentów w czasie i po zajęciach. Nie tylko prezentacje i raporty, będące stricte formami naukowymi z danymi, materiałem, metodami, wynikami oraz dyskusją.
Po kolejnych doświadczeniach, tym razem ze studentami podtrzymuję swój wcześniejszy argument za włączeniem kreatywnego pisania do procesu edukacji. Opowiadanie historii to nie tylko sposób na rozwijanie wyobraźni, ale także skuteczne narzędzie do nauki i rozwijania kluczowych kompetencji.
AI wymusza w dydaktyce akademickiej szukanie nowych form aktywności dla studentów w czasie i po zajęciach. Nie tylko prezentacje i raporty, będące stricte formami naukowymi z danymi, materiałem, metodami, wynikami oraz dyskusją.
Najważniejsza jest mieć coś do powiedzenia, oryginalne dane, zebrane nawet w prostych obserwacjach w koszu na śmieci czy na półce sklepowej. To człowiek tworzy, AI pomaga tylko językowo w tworzeniu opowieści. Człowiek tworzy kartę postaci i prompty, oraz kieruje dialogiem z AI. Reszta to efekt pracy narzedzia.
Drodzy Czytelnicy Profesorskiego Gadania, czy widzicie możliwość wykorzystania kart postaci i kreatywnego pisania z AI w szkole? Lub na uniwersytecie na kierunkach technicznych i ścisłych?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz